Obok wejścia do zakrystii jest zawieszony wielkich rozmiarów obraz
Taniec śmierci. Jest on nieznacznie zmienioną repliką innego dzieła o tej samej
nazwie z krakowskiego kościoła bernardynów na Stradomiu, namalowanego u
schyłku XVII wieku. Należy do kilku znanych replik krakowskiego pierwowzoru.
Składa się z dwóch części: centralnej, która wyobraża taneczny korowód śmierci z
przedstawicielkami wszystkich stanów tamtego czasu i 14 scen rozmieszczonych wokół niej
z przedstawieniem tańca szkieletów z mężczyznami różnych warstw
społecznych. Całość dopełniają liczne wierszowane napisy,
które wówczas pełniły rolę duszpasterską.
Drugi korytarz zawiera stacje Drogi Krzyżowej.
Zakrystia
Jest ona jednym z najpiękniejszych wnętrz tego zabytku. Zbudowana
w 1. połowie XVII stulecia, nakryta sklepieniem kolebkowym, ozdobiona stiukową
dekoracją tworzącą ramy dla malowanych przedstawień Ewangelistów, świętych
franciszkańskich i bukietów kwiatów.
Ozdobą wnętrza są dwie komody dekorowane rzeźbionymi w drewnie
ornamentami, które wykonał około 1769 roku Wawrzyniec
Huttula.
Nad wejściowymi drzwiami do zakrystii jest umieszczony obraz Dzieje
objawienia się św. Anny w Przyrowie. Przypuszcza się, że wykonał go autor
podobnego malowidła w klasztorze bernardynów w Leżajsku. Po bokach
umieszczone są wcześniejsze nieco obrazy należące do cyklu Sceny z życia
św. Franciszka.
Dwa płótna zawieszone nad komodami przedstawiają epizody związane z kultem Eucharystii w życiu
świętych franciszkańskich (Cud św. Paschalisa po jego śmierci),
św. Klary (Cud z monstrancją w czasie
oblężenia Asyżu przez Saracenów) i św. Antoniego (Cud z osłem klękającym
przed Hostią).