Obrazy

W klasztorze św. Anny znajduje się kilkudziesiąt obrazów pochodzących z okresu od XVII do XIX wieku. W wielu wypadkach pochodzenie obrazów pozostaje niepewne, ponieważ konwenty bernardynów i dominikanek funkcjonowały w tym samym okresie historycznym (1. połowa XVII wieku – 1. połowa XIX wieku). Dzieła sztuki fundowane dla obu klasztorów miały podobny charakter.

Zdjęcie pomieszczenia zwanego karcerem bernardyńskim. O tym, jaką funkcję pełnił on pierwotnie świadczą napisy wyryte na ścianach przez zakonników odbywających tam karę naznaczoną przez przełożonych. Malowidła na ścianie tworzą specyficzny obrazkowy moralitet z XVIII wieku. Jest to twórczość nieprofesjonalna, na wpół ludowa, pełna swoistego wdzięku. Wnętrze to stanowi zespół unikalny w skali ogólnopolskiej.
Najcenniejszym i najstarszym zabytkiem malarstwa jaki zachował się w klasztorze jest XV-wieczny obraz Chrystusa Bolesnego w cierniowej koronie. Stanowi on skrzydło gotyckiego tryptyku.
Korona barwy zielonej nawiązuje do życia rodzącego się z bolesnej męki Ukrzyżowanego.
Obraz wykonany temperą na desce, całkowicie przemalowany w czasach baroku i dopiero niedawno gruntowna konserwacja przywróciła mu pierwotną świetność.
Dużych rozmiarów obraz Chrystusa Ukrzyżowanego utrzymany w jednej gamie barwnej, w różnych odcieniach brązu, w pierwszej chwili sprawia wrażenie dzieła flamandzkiego artysty. W rzeczywistości jest to najprawdopodobniej dzieło bernardyńskiego malarza zakonnego z Krakowa - Franciszka Lekszyckiego (około 1600-1668), który znany jest jako twórca wielkich kompozycji religijnych będących dokładnym powtórzeniem rycin niderlandzkich, reprodukujących dzieła Rubensa i Van Dycka. Obraz jest obecnie jedną z nielicznych pozostałości pierwotnego wyposażenia kościoła w Świętej Annie sięgający jeszcze czasów fundacji.
Interesujący z artystycznego punktu widzenia manierystyczny obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem z 1. połowy XVII wieku. Powstał prawdopodobnie w środowisku krakowskim.
Barokowy obraz Koronacji Matki Bożej w obecności świętych dominikańskich z 2. połowy XVII wieku. Prawdopodobnie pochodzi z Piotrkowa.
Obraz Ostatniej Wieczerzy z 1. połowy XVIII wieku.
Obraz Świętej Rodziny z 1. połowy XVIII wieku.
Obraz Św. Piotra Apostoła z późnobarokowego cyklu przedstawień Apostołów. Przypisuje się go malarzowi Franciszkowi Mączyńskiemu, żyjącemu w latach 1815-1883.

Zbiór zabytków złotnictwa

W klasztorze przechowywany jest po dziś dzień niewielki, choć z artystycznego punktu widzenia bardzo cenny, zbiór zabytków złotnictwa. W przeważającej części są to pamiątki po bernardynach, nieliczne zaś zostały przywiezione z Piotrkowa przez siostry dominikanki.

Najbardziej okazałym zabytkiem złotnictwa w zbiorach klasztoru jest blisko metrowej wysokości srebrna, rokokowa monstrancja wykonana w 1766 roku, specjalnie na zamówienie bernardynów w Ołomuńcu na Morawach.
Jest ona opatrzona znakami złotniczymi miasta Ołomuńca i wykonawcy.
Srebrny, częściowo pozłacany kielich - w całości manierystyczny - ozdobiony plastyczną dekoracją, na którą składają się postacie aniołów trzymających narzędzia Męki Pańskiej.
Wg inskrypcji nań umieszczonej ufundowany został w 1653 roku przez Walentego z Kalinkowic dla klasztoru bernardynów w Świętej Annie.
Wykonany najprawdopodobniej w krakowskim warsztacie złotniczym.
Wysokiej klasy artystycznej kielich pochodzący z początku XVII wieku łączony jest z momentem fundacji klasztoru. Kształtem nawiązuje do zabytków złotnictwa gotyckiego. Na stopie wyobrażono m.in. przedstawienie stygmatyzacji św. Franciszka, co potwierdza związek tego daru z klasztorem bernardynów.
Lichtarz - dzieło artystycznie znakomite powstałe na zamówienie bernardynów w warsztacie w Ołomuńcu. W tym samym zamówieniu była też puszka do komunikantów, kielich oraz wieczna lampa.
Zachowały się lichtarze (6 sztuk), a pozostałe przedmioty padły
ofiarą kontrybucji.

Szaty liturgiczne

Zabytkowe szaty liturgiczne zachowane w tutejszym klasztorze w części pochodzą z czasów funkcjonowania w Świętej Annie konwentu bernardyńskiego, a w części z klasztoru dominikanek w Piotrkowie.

Ornat, którego pochodzenie jest bliżej nieznane, pokryty w całości grubym srebrno-złotym haftem o motywach roślinnych, bardzo typowy dla sztuki polskiej czasów późnego baroku.
Ornat wykonany z jedwabnej tkaniny uzupełnionej delikatnym haftem, ufundowany przez zmarłego w 1697 roku Michała Warszyckiego herbu Abdank, pochodzi z klasztoru piotrkowskiego.
Haftowane welum przedstawia Świętą Rodzinę. Obok tego wyobrażenia wyhaftowano litery AL i datę 1616. Przypuszczalnie pochodzi z piotrkowskiego klasztoru dominikanek.

Rękopisy liturgiczne

Mimo dużego rozproszenia po innych bibliotekach do dziś w Świętej Annie przetrwało kilka ozdobionych dekoracją malarską rękopisów i starodruków.

Dużej wartości iluminowanym rękopisem bernardnyńskim jest ogromnych rozmiarów Graduał z 2. połowy XVIII wieku, ujęty w oprawę późnogotycką, z początku XVI stulecia, z zachowanymi zapinkami i okuciami. Sam rękopis zdobi ponad tysiąc(!) inicjałów malarskich, a wśród nich kilkadziesiąt figuralnych, wykonanych przez miejscowego iluminatora-bernardyna.
Najstarszym rękopisem liturgicznym przechowywanym w klasztorze jest antyfonarz wykonany w połowie XVII wieku. Dekorowany jest kilkoma ozdobnymi inicjałami, w tym m.in. malarskimi (na przykład z motywem węża oplatającego pień drzewa).
Najstarszym starodrukiem przechowywanym w klasztornej bibliotece jest Biblia w tłumaczeniu ks. Jakuba Wujka, wydana w Krakowie, w drukarni Łazarza w 1599 roku. Najstarszy starodruk przechowywany w klasztornej bibliotece.

Wota

W klasztorze jest przechowywany zbiór kilkuset wotów zawieszonych dawniej na ołtarzu w pobliżu cudownej figury. Jest to pamiątka wielu cudów i łask otrzymanych za przyczyną św. Anny.

Są to niewielkie tabliczki wotywne, w dużej części wykonane ze srebra, a umieszczone na nich przedstawienia i napisy wyjaśniają każdorazowo istotę doznanej łaski.

Wszystkie liczne pamiątki dawnej pobożności z początku kultu św. Anny na tym miejscu przepadły w czasie kontrybucji na początku XIX wieku. Ocalały jedynie nieliczne wota.

Srebrna trybowana tabliczka przedstawiająca św. Annę z małą Maryją z 1. połowy XIX wieku, utrzymana jeszcze w tradycji sztuki późnego baroku.
Tabliczka wykonana z miedzi sporządzona w Częstochowie w 2. połowie XVIII wieku.
- Menu -