Teksty liturgii Mszy św.
Rdz 18, 20-32
Ps 138 (137)
Kol 2,12-14
Łk 11, 1-13
To urzekające, że apostołowie, którzy byli przy Panu Jezusie, którzy już mieli okazję podejrzeć, jaki On jest, którzy jako uczniowie Mistrza z Nazaretu już „mieli prawo” pomyśleć sobie: jesteśmy ludźmi wyrobionymi duchowo – że ci apostołowie
z prostotą przychodzą do Jezusa i mówią: Panie, naucz nas się modlić, bo Jan nauczył swoich uczniów, Ty też nas tego naucz.
Jezus daje apostołom wskazówkę, którą można by określić jako zaproszenie do harmonii. Chodzi o to, żeby nasza modlitwa wybrzmiała przed Panem Bogiem na trzech strunach naszej duszy. Powinna ona zaczynać się od uwielbienia – Jezus mówi: Ojcze, święć się imię Twoje. Następnie powinniśmy wypowiedzieć prośbę – prośbę o chleb powszedni, prośbę o wybawienie od pokus. I w końcu powinien się pojawić trzeci element, czyli przebłaganie: odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. Te trzy rodzaje modlitwy tworzą jedność, która jest upragniona przez Pana Boga. Tej jedności oddajemy całych siebie w wielu wymiarach:naszych radości, naszych potrzeb i naszego grzechu. To jest konkretna podpowiedź Pana Jezusa, jak się mamy modlić. Uwielbiać, prosić i błagać o wybaczenie.
Ewangeliarz, Wojciech Jędrzejewski OP
