Teksty liturgii Mszy św.
Dz 6, 1-7
Ps 33 (32)
1 P 2, 4-9
J 14, 1-12

Przedziwna Droga będąca zarazem Celem, do którego prowadzi.
Niepojęta Prawda, która jest Słowem Ojca i samą Miłością.
Zdumiewające Życie, które objawia się przechodząc przez bramę śmierci.

Czy uczniowie, którzy na początku Janowej Ewangelii postawili Jezusowi pytanie: „Nauczycielu, gdzie mieszkasz?” mogli się spodziewać, że Jego odpowiedź: „chodźcie, a zobaczycie” (J 1,38-39) i ich decyzja: poszli, zobaczyli i pozostali u Niego – otworzą przed nimi aż taką perspektywę? Tak różną od ich wyobrażeń o Bogu, o Mesjaszu i o nich samych? Tak radykalnie zmieniającą ich życie? A czego my się spodziewamy słysząc dzisiaj: „W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. (…) Gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem”? (J 14,2-3)

Nie dziwmy się ani Tomaszowi, który przyznaje, że nie znają drogi, ani Filipowi, który nie rozumie, że Jezus, przez swoje słowa i czyny, już im pokazał Ojca. Nas też to Jezusowe wezwanie przerasta, ale równocześnie pozostaje Jego niezmienną obietnicą: „Kto we Mnie wierzy będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, a nawet większe od tych uczyni”. (J 14,12)

s. Anna OP