Teksty liturgii Mszy św.
Ml 1, 14b – 2, 2b.8 – 10
Ps 130 (131)
1 Tes 2, 7b – 9.13
Mt 23, 1-12

W dzisiejszej Ewangelii widzimy uczonych w Piśmie i faryzeuszy jako tych, którzy mówią, lecz nie czynią; ciemiężą innych, nie wysilając się; którzy chcą „się pokazać” i lubią zaszczyty, znajdowanie się w centrum uwagi…
Jezus wskazuje, że mogę inaczej kształtować moje „bycie”. Zachęca On do postawy uniżenia, pokory. Z niej wypływa uznanie Boga za Ojca dającego życie w Jezusie Chrystusie, trzymanie się wiernego Słowa.
Sługa wie bowiem, że dobrze jest być „na swoim miejscu”, nie goniąc za wielkością, nie szukając chwały innej poza Bożą. Sługa odnajduje pokój w Bogu i staje się wtedy jak ukojone, nakarmione dziecko, bezpieczne i spokojne w objęciach matki.
Spotkanie z Bogiem, przyjęcie Miłości sprawia, że „już się nie troskam o żaden z upadających dni, gdyż wiem, że wszystkie upadną”(K. Wojtyła „Pieśń o Bogu ukrytym”).

s. Elia OP