Teksty liturgii Mszy św.
Lb 6,22-27
Ps 67
Ga 4,4-7Łk 2, 16-21

Boży zamysł zbawienia jest zamysłem miłości wyrażonej przez bliskość – bliskość niewyobrażalną i przekraczającą nasze pojmowanie: Jeden z Trójcy stał się jednym z nas. Dokonało się to w sercu i w łonie Maryi: sercem przyjęła Słowo, w łonie przyjęła Ciało – i tak odwieczny Syn Boży stał się Wcielonym Słowem, a Ona – Oblubienicą Ducha Świętego i Matką Boga. I choć potrafimy to opisać naszymi słowami, tak naprawdę bardziej nie wiemy niż wiemy, co to znaczy. Rozumienie Bożych tajemnic przychodzi do nas przez doświadczenie i bliskość, przez relację: zazwyczaj stopniowo i niemal niezauważalnie, czasem – choć rzadziej – z dużą mocą i bardzo wyraźnie.

Słuchające i czułe serce Maryi zmieściło w sobie Tajemnicę, którą wiernie niosło przez całe życie: Jej Syn, Jezus – to Bóg, który zbawia – to właśnie oznacza imię nadane Mu w dniu obrzezania. Wtedy nie mogła wiedzieć, jak bardzo innym od wyobrażeń i oczekiwań Mesjaszem jest Jezus ani jaka będzie cena zbawienia, którego On dokona. Pozwoliła Bogu, by wszystko, co zamierzył „zamieszkało” w Jej sercu, a Bóg dał Jej czas, by to serce dojrzało do wiary, która przetrwa pod krzyżem.

s. Anna OP