Teksty liturgii Mszy św.
2 Krn 36, 14-16. 19-23
Ps 137
Ef 2,4-10
J 3,14-21
W dzisiejszej Ewangelii Jezus odsłania przed Nikodemem najgłębszą tajemnicę
Bożego planu zbawienia. Czystym motywem jego realizacji jest miłość do człowieka.
Świat zrodził się z Jego miłości i żyje dzięki niej. A największym jej znakiem jest Jego Syn,
którego życie wydaje z miłości do tegoż świata. Znajduje się on od początku
w samym centrum Bożej istoty – w Jego sercu.
Jednak miłość nie jest czynem jednej osoby, ona jest zawsze w relacji do kogoś drugiego.
Miłość wymaga współpracy: „ Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne”. Tak, Bóg ukochał świat i dał Swojego Syna, ale aby mieć życie wieczne, aby miłość przyniosła owoc, musi być współpraca. A tą współpracą jest „aby każdy kto w Niego wierzy”. To od naszej odpowiedzi na tę największą Miłość zależy nasze życie wieczne, które nie zaczyna się po naszej śmierci, ale już tu i teraz Bóg pragnie naszego szczęścia.
Wielki Post daje nam kolejną szansę na akt naszej wolnej woli i otwarcie serca, aby nasze życie uczynić bardziej szczęśliwym.

s.Miriam OP