Teksty liturgii Mszy św.
Iz 53, 10-11
Ps 33(32)
Hbr 4, 14-16
Mk 10, 35-45

Jezus wyprzedzał uczniów do Jerozolimy, Jego pośpiech budził w nich przerażenie. Już po raz trzeci zapowiedział im swoją mękę, śmierć i zmartwychwstanie. Wtedy właśnie Jakub i Jan przyszli do Niego z prośbą, żeby dał im udział w swojej władzy i chwale. Nie wiadomo, czy bardziej kierowała nimi trwoga, czy potrzeba znaczenia i wysokie aspiracje, ale wyraźnie chcieli zabezpieczyć się na przyszłość.  Okazało się, że niczego nie zrozumieli z nauki Jezusa.

Jakub i Jan nie wiedzą, o co proszą. Jezus jednak zna ich serca, wie, co jest w człowieku. W odpowiedzi na ich niestosowną prośbę, zapowiada im udział w Jego męce i śmierci, bez żadnego zabezpieczenia i obietnic zaszczytów.

Pozostali uczniowie są oburzeni ich wystąpieniem. Jezus podejmuje tę sytuację, aby ustalić nowy porządek, przeciwny do zasad znanych uczniom z ludzkich relacji władzy. Tłumaczy, że wielkość człowieka jest w zdolności do służby innym i w oddawaniu za nich swojego życia. A władza, jeśli jest nam dana, wypełnia się na drodze Krzyża, codziennie nową treścią.

s. Stanisława OP