Teksty liturgii Mszy św.
1Krl 17,10-16
Ps146
Hbr9,24
Mk 12,41-44

Jezus obserwował w świątyni jak tłum wrzucał pieniądze do skarbony, jednak nie patrzył do skarbony lecz w serce człowieka. Prosta, uboga wdowa wzbudziła w Nim wielki podziw,bo „Wszyscy wrzucali z tego co im zbywało, ona ze swego niedostatku wrzuciła wszystko”. Jezus w obecności swoich uczniów docenił duchowe piękno jej serca – wielką miłość i wiarę. W wielkodusznym, cichym akcie modlitwy powierzyła i zawierzyła swoje życie Bożej Opatrzności. Miłując Boga całym swoim sercem wierzy w obietnicę „że dzban mąki nie wyczerpie się i baryłka oliwy nie opróżni się”. Tylko taka wiara owocuje miłością i życiem.
Ten kto kocha Boga i drugiego człowieka nigdy nie traci, ale zawsze zyskuje. Bogu miłe są modlitwy i ofiary składane w ukryciu, nie ma upodobania w pobożności na pokaz. Jego interesuje skarbona zawierzenia, nie ważne czy dajemy dużo czy mało, ale czy dajemy wszystko – swoje życie, talenty, zdolności, słabości, grzechy.
Logika Ewangelii jest inna niż logika świata. Ewangeliczna wdowa szczerze ofiarowała wszystko – „jeden grosz” i otrzymała wszystko – Wieczność! Pan Jezus swoim uczniom i nam w postawie tej wdowy pokazuje drogę do Królestwa Niebieskiego.

s. Katarzyna OP