Teksty liturgii Mszy św.
Łk 15,1-3.11-32
Święty Łukasz za pomocą przypowieści o miłosiernym ojcu i dwóch zagubionych synach maluje piękny obraz Bożego Serca.
Jest to Bóg, który zawsze nas kocha nieskończoną miłością; szuka nas, cierpliwie czeka na nasze powroty i zawsze nam przebacza. Serce Ojca bije miłością i miłosierdziem nawet wtedy, gdy człowiek mówi Jemu „ nie”. Taką postawę widzimy w młodszym synu, który odchodzi z domu, aby zakosztować młodzieńczego życia. Źle używając swojej wolności , szybko traci majątek i spada na dno swojej egzystencji. Zaczyna tęsknić za domem nie z miłości, ale z nędzy. Wie, że w domu jest ojciec! Wraca do niego, mocno zaskoczony jego czułą dobrocią „gdy ujrzał go jego ojciec, wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił się mu na szyję i ucałował go”…
W ramionach ojca wydarza się spotkanie Miłosierdzia i Nędzy; przebaczenie i nawrócenie! To promieniowanie ojcostwa wyzwala w nim pokorne wyznanie „ Ojcze zgrzeszyłem…”.Ojciec okazuje mu miłosierdzie, które przekracza sprawiedliwość. Teraz dla niego otwierają się na oścież „drzwi miłosierdzia”; królewskie obdarowanie: nową szatą- łaski, pierścieniem- symbolem zaślubin, sandałami- nową wolnością oraz ucztą.
Radości ojca z odnalezienia” umarłego” syna nie podziela starszy syn, jest rozgoryczony jego rozrzutnością miłości. Będąc blisko ojca przebywa w dalekiej krainie sprawiedliwości, podobnie jak faryzeusze. Ojciec nie osądza go, ale też jemu okazuje czułą dobroć, mówiąc „ moje dziecko” oraz hojnie go obdarowuje sobą „ wszystko, co moje, do ciebie należy”.
Jezus także i nam pragnie objawiać miłosierne oblicze Ojca. W Jego Sercu jest miejsce dla wszystkich grzeszników. Wielkim świętem dla Boga jest nasze nawracanie się ze śmierci do życia. On pragnie nas wszystkich zgromadzić na uczcie radości w Niebie oraz zaprasza nas abyśmy byli miłosierni, jak On. Taki jest nas Bóg!

s. Katarzyna OP (Święta Anna)