Teksty liturgii Mszy św.
Ml 3, 19-20a
Ps 98 (97)
2 Tes 3, 7-12
Łk 21, 5-19

W rozmowie z uczniami Pan Jezus zapowiada zniszczenie świątyni ręką ludzką uczynionej. Pięknej, masywnej i zbudowanej z kamieni tak, aby przetrwała przez pokolenia. I mówi to o świątyni, która była jako jedyna na ziemi świątynią Boga prawdziwego.O Świątyni Jerozolimskiej powiedział, że nie zostanie z niej kamień na kamieni, a do uczniów wybranych na Bożą świątynię mówi o prześladowaniach, które ich spotkają. Zapowiada, co na nich spadnie, o wojnach, o trzęsieniach ziemi, plagach głodu… Ale zaraz dodaje: “ Ale włos z głowy wam nie zginie”. W ten sposób Jezus kontrastuje przykład tej świątyni z tą, którą jesteśmy my – Jego uczniowie, którzy zostaliśmy ochrzczeni i przez tenże chrzest napełnieni łaską. Staliśmy się świątynią Bogą – żywą świątynią. Zapowiada jakby koniec w relacji z Panem Bogiem epoki opartej na zewnętrznych rytuałach do nowego, bardziej duchowego przeżywania wiary. Przypomina, że to my jesteśmy świątynią Boga, o ile Duch Boży mieszka w nas.