Teksty liturgii Mszy św.
Iz 62, 1-5
Ps 96(95)
1 Kor 12, 4-11
J 2,1-11

Na uczcie weselnej w Kanie Galilejskiej Maryja wstawia się za nowożeńcami i prosi swego Syna, by pomógł młodej parze, bo zabrakło im wina… Jezus opiera się, mówiąc, że jeszcze nie nadeszła Jego godzina. Maryja jednak ufa i poleca sługom, by uczynili wszystko wedle słów Jezusa. Na prośbę Matki Jezus po raz pierwszy ukazuje swą chwałę – przemienia wodę w wino…To symboliczna zapowiedź daru miłości, którym jest On sam. Ten, który wyda się za nas na krzyżu i którego przebite serce wyleje zdrój krwi i wody…
Tak jak oblubieniec raduje się oblubienicą, bo ją odnalazł i poślubił, tak Chrystus raduje się Kościołem, bo jest Jego Budowniczym, który łączy się ze swym ludem więzami miłości. „Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce”(1 Kor 12, 11).
Jeśli kamienne stągwie to nasze serca, w których przez łaskę działa Bóg, to mogą dokonywać się największe cuda – dzieła mocy Miłości, napełniając nas ogromną radością, która niczym młode wino rozsadza stare, zbyt ciasne bukłaki…

s. Elia OP