Teksty liturgii Mszy św.
Iz 55, 1-11
Ps Iz 12, 2. 3 i 4bcd. 5-6
1 J 5, 1-9
Mk 1, 7-11

Niedziela Chrztu Pańskiego kończy liturgiczny okres Bożego Narodzenia.
W tym roku czas świąteczny był dla wielu wyjątkowo trudny i mało świąteczny. Doświadczamy i widzimy, jak w ciągu kilku miesięcy zmieniło się nasze życie i myślenie,
a także rzeczywistość wokół nas. Jak wiele jest też niepewności i lęku. Jezus narodził się dokładnie w tym miejscu, w którym jesteśmy. Jest Emmanuelem, czyli Bogiem z nami.
I my mamy się narodzić na nowo w naszej wierze w takiej rzeczywistości, jaka nas otacza.

Chrzest Jezusa to początek Jego publicznej działalności, która doprowadzi Go do krzyża,
i początek tworzenia wspólnoty, z której wyrośnie Kościół. W kontekście naszego życia osobistego i społecznego trzeba wrócić do naszego chrztu jako źródła udziału w Jezuso-
wej drodze śmierci i zmartwychwstania oraz udziału w życiu Kościoła. Darmowa łaska Boża i świadectwo innych przyprowadziły nas do Kościoła, w którym otrzymaliśmy chrzest. Chrzest to również wezwanie do dawania osobistego świadectwa tej wiary, która „zwycięża świat” (1 J 5,4). Ale o jakim zwycięstwie mówimy? Mówimy o zwycięstwie wiary, nadziei i miłości nad grzechem i nicością. Dzięki nadziei „zwycięstwo pochłonęło śmierć” (1 Kor 15,54). Dzięki miłości zwycięstwo dokonuje się przez każdy gest dobra
i przebaczenia, obecności i pamięci, nawet jeśli nie można teraz być osobiście. Dzięki wierze zwycięstwo dokonuje się w prawdzie świadectwa i życia. Powrócić do chrztu to zachować wiarę i iskierkę nadziei, które rozpalą miłość.

To jest nasze świadectwo chrztu. Nie tylko wpisane w parafialnej księdze, ale przede wszystkim wpisane w nasze serce i codzienne życie. „Szukajcie Pana, gdy się pozwala znaleźć” (Iz 55,6). Może teraz trzeba pójść inną drogą, bo ta, którą szliśmy dotąd, już się skończyła i nie wystarcza? A może drogi, którymi kroczyliśmy dotąd, tylko wydawały się nam Jego drogami (por. Iz 55,8)?

Krzysztof POPŁAWSKI OP , “w drodze” (01/2020)