Teksty liturgii Mszy św.
Dz 2, 42-47
Ps 118 (117)
1 P 1, 3-9
J 20, 19-31

Po śmierci Jezusa apostołowie zgromadzili się w Wieczerniku. Zmartwychwstały Pan  przechodzi przez zamknięte drzwi i zamknięte w lęku ich serca. Jest pośrodku ich dramatu, z darem Miłosierdzia :  pokoju i miłości, która nie pamięta złego.
Pokazuje im przebite ręce i bok jakby  „mówiąc”: JA JESTEM!  Teraz już wierzą,
że PAN PRAWDZIWIE ZMARTWYCH-WSTAŁ i jest z nimi.

„Jak Ojciec Mnie posłał tak Ja was posyłam”.

Zmartwychwstały tchnie na nich Ducha św. i udziela władzy odpuszczania grzechów.

Uradowani uczniowie próbują ewangelizować Tomasza, który nie był z nimi gdy Pan przyszedł, jednak bezskutecznie. Tomasz jest realistą, ma w sobie dużo wątpliwości,
jego wiara potrzebuje dowodu. „Jeżeli nie ujrzę na rękach Jego znaku gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ i ręki mojej w bok Jego, nie uwierzę”. Po ośmiu dniach Pan przychodzi specjalnie dla niego, aby uleczyć jego serce z niewiary. W osobistym spotkaniu  ze Zmartwychwstałym Tomasz odkrywa, że Jezus rzeczywiście umarł, a teraz wrócił z domu Ojca. Jako jedyny z apostołów z mocą wyznaje i zawierza swoje życie Zmartwychwstałemu: „PAN MÓJ I BÓG MÓJ”. Jezus przyjmuje jego CREDO i poucza jego i nas ,że droga wiary polega na zawierzeniu słowom wiarygodnych świadków.

s. Katarzyna OP