Duchowość
Z Konstytucji Podstawowej Mniszek:
„(…) siostry bez reszty oddają się Bogu, podejmując i przedłużając tę specjalna łaskę, jaką posiadał św. Ojciec Dominik w stosunku do grzeszników, nieszczęśliwych i strapionych, nosząc ich wszystkich w wewnętrznym sanktuarium swego współczucia”
Bracia w zakonie dominikańskim powołani są do głoszenia słowa Bożego i realizują swoje powołanie w pierwszym rzędzie przez kaznodziejstwo. „Mniszki powołane przez Boga specjalnie do modlitwy, także nie są pewnego rodzaju posługi słowa pozbawione. Słuchając bowiem tego słowa, uroczyście je celebrując i zachowując głoszą Ewangelie Bożą przykładem swojego życia”
TAK SIĘ ZACZĘŁO…
Początki dominikańskich mniszek sięgają XIII wieku. W roku 2006 świętowałyśmy
Jubileusz 800-lecia założenia naszego pierwszego klasztoru.
„Mniszki Zakonu Kaznodziejskiego zaczęły istnieć od chwili, gdy św. Ojciec Dominik zgromadził w klasztorze Matki Najświętszej w Prouilhe niewiasty nawrócone do wiary katolickiej. Ze względu na ich modlitwę i pokutę włączył je w swoje dzieło „Świętego Kaznodziejstwa” jako zajmujące się samym tylko Bogiem” (z Konstytucji Podstawowej)
Klasztor w Prouilhe nie od razu jednak był klasztorem w dzisiejszym tego słowa znaczeniu.
I choć piękny i pełen wdzięku jest tradycyjny przekaz, jakoby Dominik założył najpierw klasztor zamkniętych mniszek kontemplacyjnych, aby były już obecne na tym miejscu
i modliły się za braci kaznodziejów, których niebawem miał założyć, to jednak w rzeczywistości nie w budynku klasztornym, lecz w dwóch lub trzech prywatnych domach, rozłożonych między Prouilhe a Fanjeaux żyły pierwsze siostry – kobiety nawrócone z herezji, które Dominik „złowił w sieć swojej nauki i wyciągnął z zamętu świata” (z bulli pap. Grzegorza IX z r. 1235) .
„ To naprawdę rzadkość, by wprowadzić ukonstytuowaną wspólnotę do pięknych gmachów już dla niej przygotowanych, z napisanymi wcześniej konstytucjami, z gotowymi habitami czekającymi, żeby siostry je założyły, z kluczem w drzwiach klauzury, który trzeba tylko przekręcić tak, żeby wszystko było doskonałe. Mamy pokusę, żeby wyobrażać sobie,
że właśnie taka była fundacja w Prouilhe, ale niezbite dowody historyczne mówią nam,
że było inaczej”.
„Była to w istocie fundacja wynikająca z miłosierdzia, mająca na celu przyjmowanie kobiet niedawno pojednanych z katolicyzmem, pozbawionych środków finansowych czy wsparcia ze strony rodziny. Kandydatki tego rodzaju prawdopodobnie nie byłyby ochoczo akceptowane w konwencjonalnych katolickich klasztorach regionu”.
I to właśnie wyróżniało Prouilhe w historii średniowiecznych fundacji klasztornych: kwestia kobiet nawróconych z herezji katarów, wierna ilustracja Ewangelii, bo Jezus przyszedł powoływać grzeszników a nie sprawiedliwych, leczyć chorych, bo zdrowi nie potrzebują lekarza. W tym przejawia się jedna z najbardziej oryginalnych cech wczesnego Prouilhe,
a więc i początków naszego Zakonu.
Nowością była też obecność oddzielonych wprawdzie, ale mieszkających na tym samym miejscu dwóch wspólnot: mniszek i kaznodziejów, co wskazuje na istniejącą już od początku koncepcję „podwójności”, tak właściwej dla naszego Zakonu.
Prawie od początku w Prouilhe obecni byli także ludzie świeccy, żyjący i pracujący razem
z kaznodziejami i nawróconymi paniami (nazwa mniszki pojawi się dopiero ok. 20 lat później).
„ (…) przedsięwzięcie takie, jakim stawało się Święte Kaznodziejstwo, potrzebowało zapewne pomocy do różnych zadań związanych z uprawami rolnymi czy utrzymaniem gospodarstwa domowego. Jednakże świeccy nie byli po prostu najemnymi sezonowymi pracownikami. Jedną ze najbardziej zdumiewających spraw dotyczących wczesnej historii Prouilhe jest to, że mamy akty prawne, w których już w tym przed-zakonnym okresie kilkanaście małżeństw(…) uczyniło darowiznę z siebie i wszystkich swoich ziemskich dóbr, oddając je „Panu Bogu, Najświętszej Maryi i wszystkim świętym Bożym, i Świętemu Kaznodziejstwu, Panu Dominikowi z Osmy i wszystkim braciom i siostrom obecnym teraz i w przyszłości (…)”
cyt.: s. Barbara Beaumont OP, historyk, „Nadejście kaznodziejów” (Wykład historyczny przygotowany na Generalne Zebranie Rad oraz Komisji Międzynarodowych Zakonu odbywające się w Prouihle/Fanjeaux w kwietniu -maju 2006).