Teksty liturgii Mszy św.
Iz 63, 16b-17. 19b; 64, 2b-7
Ps 80 (79 )
1 Kor 1, 3-9
Mk 13, 33-37
Rozpoczynamy czas Adwentu, który przygotowuje nas do świętowania Narodzenia Pana Jezusa – pierwszego przyjścia Syna Bożego. Jednocześnie pobudza nas do oczekiwania na Jego powtórne, ostateczne przyjście, bo pewne jest, że „pan domu nadejdzie”. Nie wiemy, kiedy się to stanie, wie to tylko sam Bóg. Dlatego postawą, do której wzywa nas Jezus jest czuwanie – bycie w stanie gotowości na to, co ma się wydarzyć, na spotkanie z Nim. Zostaliśmy bowiem powołani do współuczestnictwa – wiecznej wspólnoty z Jezusem Chrystusem.

Czuwając – tęsknimy, zaś tęskniąc – czekamy z nadzieją na wypełnienie pragnienia. Przepięknie o nadziei wyraził się Charles Péguy: „To ona ta malutka wprawia wszystko
w ruch. Bo wiara widzi tylko to co jest. A ona widzi to co będzie. Miłość miłuje tylko to co jest. A ona kocha to co będzie (…) Nadzieja widzi to czego jeszcze nie ma i to co nadejdzie. Lubi to co jeszcze się nie stało a co przyjdzie. W przyszłości czasu i wieczności”.
Niech nadzieja ożywia nasze czuwanie i bycie posłusznym Bożym poleceniom. Niech pomaga w przezwyciężaniu trudności, które pojawiają się w drodze. „Wierny jest Bóg”…

s. Elia OP