Teksty liturgii Mszy św.
Iz 60,1-6
Ps 72,1-13
Ef 3,2-6
Mt 2,1-12
Dziś Bóg objawia swojego Syna całemu światu, którego reprezentantami są poganie, Mędrcy ze Wschodu. Cechował ich twórczy niepokój, zmysł obserwacji zjawisk, szczere szukanie prawdy i sensu życia. Cichą mowę Boga odczytali w znaku nowej Gwiazdy na niebie, zapowiadającej narodzenie Mesjasza. Zaufali swojej mądrości i wyruszyli w daleką drogę, szukać nowo narodzonego Króla Żydowskiego. Posiadali dar rozeznawania znaków czasu: gwiazda, dary, sytuacja w Jerozolimie, zachowanie Heroda, słowa Pisma świętego, stajenka, dziecko. Z Jerozolimy szli dalej prowadzeni przez Gwiazdę, która wkrótce oświeci ich serca! Wytrwała pasja szukania przerodziła się w ich duchową drogę do Boga, od światła rozumu do łaski wiary.
„Niespokojne jest serce człowieka, dopóki nie spocznie w Bogu”. /św. Augustyn/.
W Betlejem obietnica wypełnia się, wydarza się Epifania Boga! „ ZOBACZYLI DZIECIĘ Z MATKĄ JEGO MARYJĄ, UPADLI NA TWARZ I ODDALI POKŁON”. Spotkanie przeradza się w adorację, uwielbienie Syna Bożego. Nowo narodzonemu Królowi Żydowskiemu powierzają swoje życie i ofiarują zabrane ze sobą skarby : złoto dla Króla, kadzidło dla Boga, mirrę dla człowieka.
„Gdzie jest skarb twój, tam będzie i serce twoje”.
Bóg przyjął te dary i zamieszkał w ich sercach! Uradowani wracają do swojego kraju „inną drogą” – drogą oświeconą przez „ ŚWIATŁOŚC PRAWDZIWĄ, która oświeca każdego człowieka, który na świat przychodzi”. Stali się dla innych odblaskiem Gwiazdy – Chrystusa, który jest Drogą ,Prawdą i Życiem.

s. Katarzyna OP