Teksty liturgii Mszy św.
Dz 10, 25-26. 34-35. 44-48
Ps 98(97)
1 J 4, 7-10
J 15,9-17

Jezus – DROGA, PRAWDA i ŻYCIE mówi do swoich uczniów o konieczności trwania
w Nim jako warunku owocowania i przynoszenia plonu – obfitego plonu. Zaprasza ich do relacji przesyconej miłością. Istotą zaś miłości jest, że czynimy to, czego chce drugi.
Jezusowe wezwanie do słuchania poleceń, nakazów i przestrzegania przykazań jako wyrazu miłości jest niczym innym, jak wezwaniem do wyjścia z samego siebie. Jest dostrzeżeniem, że ktoś inny ma też swoje potrzeby, czyli wyzwolenia się z egoizmu. W ten sposób patrząc na przykazania widzimy nie ciężar, ale sposób, drogę, która prowadzi do celu, jeśli będziemy wytrwali, konsekwentni i wierni Jezusowi, jak On był wierny Ojcu.
Trwając w ten sposób w Nim, otrzymując Jego wsparcie i nieustanną pomoc możemy każdego dnia iść dalej i głębiej, aby w sposób coraz doskonalszy służyć Bogu i kochać ludzi, a tym samym czynić nasze życie coraz bardziej płodnym.

s. Miriam OP